ทุกวันนี้ผู้คนเดินทางไปสถานที่ต่างๆ ไม่ว่าจะด้วยท่องเที่ยวหรือทำธุรกิจอาหารเป็นอีกหนึ่งวัฒนธรรมที่สามารถเข้าถึงง่ายและเป็นหัวใจสำคัญในไลฟ์สไตล์ของใครหลายคนถ้าว่าได้มาเยือนแล้ว จะต้องได้กินอาหาร่อยประจำถิ่น “น้ำปลา” จึงเป็นเครื่องปรุงรสที่นักเดินทางทั่วโลกได้มาทำความรู้จักไปพร้อมกับอาหารแสนอร่อยในตำรับของชาวเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ 

ชาวอาเซียนมีวัฒนธรรมการกินหลากหลาย ประเทศในแถบนี้ล้วนได้รับอิทธิพลหรือมีทรัพยากรทางธรรมชาติใกล้เคียงกันทำให้มีลักษณะการกินคล้ายคลึงหรือแตกต่างกันอยู่ไม่มากก็น้อย “น้ำปลา” นับเป็นเครื่องปรุงรสสำคัญไม่ต่างจากซีอิ๊วซึ่งแพร่หลายและแทรกซึมอยู่ในเกือบทุกตำรับอาหารคาวของประเทศต่างๆ ในภูมิภาคนี้ 

แม้ว่าอาหารจะมีส่วนคล้ายคลึงกันในแง่ของวัตถุดิบแต่ด้วยความแตกต่างทางด้านวัฒนธรรมและภาษา คำว่า “น้ำปลา”  จึงมีคำเรียกไม่เหมือนกันในภาษาต่างๆ แม้จะเป็นคนในภูมิภาคเดียวกันเช่น ชาวอินโดนีเซีย เรียกว่า kecapikan (เกอจั๊บ-อิกั้น) ประเทศเวียดนามจะใช้คำว่า Nước mắm (เนื้อก-หมัม) ในภาษากาตาล็อกของชาวฟิลิปปินน์เรียกว่า Patis (ปา-ติส) ส่วนภาษาจีนกลางหรือจีนแมนดาริน เรียกว่า 鱼露 (yú-lù) ภาษาจีนกวางตุ้งเรียกว่า 魚露 (jyu-lou) ชาวเกาหลีใช้คำว่า 액젓 (แอก-จอช) อย่างในภาษาทางยุโรปแบบภาษาอังกฤษ “น้ำปลา” คือ fish sauce หรือ anchovy sauce ซึ่งก็แปลตรงตัวว่า ซอสที่ทำมาจากปลา เหมือนในภาษาฝรั่งเศส เรียกว่า sauce de poisson (ซอส-เดอ-ปัว-ซง) เป็นต้น 

ไม่ว่าคุณจะอยู่ส่วนไหนของโลกใบนี้ถ้ารู้จักอาหารไทย หรืออาหารในแถบเอเชีย ต้องรู้จักเครื่องปรุงรสประจำถิ่นอย่าง “น้ำปลา” แน่นอน